Bindmiddelkit

Normen met betrekking tot brandproeven zijn gericht op het bepalen van de prestaties van een materiaal met betrekking tot vlammen, rook en toxiciteit (FST). Verschillende tests zijn op grote schaal gebruikt om de weerstand van materialen tegen deze omstandigheden te bepalen.

Geselecteerde tests voor vlamvertragers

Weerstand tegen verbranding
ASTM D635	“Verbrandingssnelheid van kunststoffen”
ASTM E162	“Ontvlambaarheid van kunststoffen”
UL 94	“Ontvlambaarheid van kunststoffen”
ISO 5657	“Ontvlambaarheid van bouwproducten”
BS 6853	“Vlamvoortplanting”
VER 25.853	“Luchtwaardigheidsnorm – compartimentinterieurs”
NF T 51-071	“Zuurstofindex”
NF C 20-455	“Gloeidraadtest”
DIN 53438	“Vlamvoortplanting”

Weerstand tegen hoge temperaturen
BS 476 Onderdeelnr. 7	“Oppervlakteverspreiding van vlammen – Bouwmaterialen”
DIN 4172	“Brandgedrag van bouwmaterialen”
ASTM E648	“Vloerbedekkingen – Stralingspaneel”

Toxiciteit
SMP 800C	“Toxiciteitstesten”
BS 6853	“Rookuitstoot”
NF X 70-100	“Toxiciteitstesten”
ATS-nummer 1000.01	“Rookdichtheid”

Rookontwikkeling
BS 6401	“Specifieke optische dichtheid van rook”
BS 6853	“Rookuitstoot”
NES 711	“Rookindex van verbrandingsproducten”
ASTM D2843	“Rookdichtheid van brandend plastic”
ISO CD5659	“Specifieke optische dichtheid – Rookgeneratie”
ATS-nummer 1000.01	“Rookdichtheid”
DIN 54837	“Rookgeneratie”

Testen van de weerstand tegen verbranding

In de meeste tests die de brandweerstand meten, zijn geschikte lijmen lijmen die niet langdurig blijven branden na verwijdering van de ontstekingsbron. Bij deze tests kan het uitgeharde lijmmonster onafhankelijk van de hechting aan ontsteking worden blootgesteld (de lijm wordt getest als een vrije film).

Hoewel deze aanpak de praktijk niet nabootst, levert het wel bruikbare gegevens op over de relatieve weerstand van de lijm tegen verbranding.

Ook kunnen proefstructuren met zowel lijm als hechtlaag worden getest. Deze resultaten kunnen een betere weergave zijn van de prestaties van de lijm bij een daadwerkelijke brand, aangezien de bijdrage van de hechtlaag zowel positief als negatief kan zijn.

UL-94 verticale brandtest

Het biedt een voorlopige beoordeling van de relatieve ontvlambaarheid en druppelvorming van polymeren die worden gebruikt in elektrische apparatuur, elektronische apparaten, huishoudelijke apparaten en andere toepassingen. Het behandelt de volgende eindgebruikskenmerken: ontsteking, brandsnelheid, vlamverspreiding, brandstofbijdrage, intensiteit van de verbranding en verbrandingsproducten.

Werking en opstelling - In deze test wordt een film- of gecoat substraatmonster verticaal in een tochtvrije behuizing geplaatst. Een brander wordt 10 seconden onder het monster geplaatst en de vlamduur wordt getimed. Druppels die chirurgisch katoen ontsteken dat 30 cm onder het monster is geplaatst, worden genoteerd.

De test kent verschillende classificaties:

94 V-0: Geen enkel monster vertoont vlammende verbranding gedurende meer dan 10 seconden na ontsteking. Monsters verbranden niet tot aan de klem, druppelen niet en ontsteken het katoen niet, en vertonen geen gloeiende verbranding die langer dan 30 seconden aanhoudt na verwijdering van de testvlam.

94 V-1: Geen enkel monster mag langer dan 30 seconden na elke ontsteking vlammend ontbranden. Monsters mogen niet tot aan de klem verbranden, druipen en het katoen ontsteken, of langer dan 60 seconden nagloeien.

94 V-2: Hierbij gelden dezelfde criteria als bij V-1, behalve dat de monsters mogen druppelen en het katoen onder het monster in brand mogen steken.

Andere strategieën voor het meten van brandweerstand

Een andere methode om de brandweerstand van een materiaal te meten, is het meten van de zuurstofindex (LOI). De LOI is de minimale zuurstofconcentratie, uitgedrukt als volumeprocent van het mengsel van zuurstof en stikstof, die de brandende verbranding van een materiaal bij kamertemperatuur net ondersteunt.

De bestendigheid van een lijm tegen hoge temperaturen bij brand vereist speciale aandacht, afgezien van de effecten van vlammen, rook en toxiciteit. Vaak beschermt de ondergrond de lijm tegen brand. Als de lijm echter loslaat of afbreekt door de temperatuur van de brand, kan de verbinding scheuren en kunnen de ondergrond en de lijm loskomen. In dit geval worden de lijm zelf en de secundaire ondergrond blootgesteld. Deze verse oppervlakken kunnen vervolgens bijdragen aan een verdere brand.

De NIST-rookdichtheidskamer (ASTM D2843, BS 6401) wordt veel gebruikt in alle industriële sectoren voor het bepalen van de rookontwikkeling van vaste materialen en samenstellingen die verticaal in een gesloten kamer zijn gemonteerd. De rookdichtheid wordt optisch gemeten.

Wanneer een lijm tussen twee substraten wordt aangebracht, bepalen de brandwerendheid en de thermische geleidbaarheid van de substraten de ontleding en rookontwikkeling van de lijm.

Bij rookdichtheidstesten kunnen lijmsoorten afzonderlijk als vrije coating worden getest om de slechtst denkbare omstandigheden na te bootsen.