Bindmiddel

Normen met betrekking tot brandtests zijn gericht op het bepalen van de prestaties van een materiaal met betrekking tot vlammen, rook en toxiciteit (FST).Er zijn verschillende tests op grote schaal gebruikt om de weerstand van materialen tegen deze omstandigheden te bepalen.

Geselecteerde tests voor vlamvertragers

Weerstand tegen verbranding
ASTM D635	“Verbrandingssnelheid van kunststoffen”
ASTM E162	“Ontvlambaarheid van kunststoffen”
UL 94	“Ontvlambaarheid van kunststoffen”
ISO5657	“Ontstekingsvermogen van bouwproducten”
BS 6853	“Vlamvoortplanting”
VER 25.853	“Luchtwaardigheidsnorm – compartimentinterieurs”
NF T 51-071	“Zuurstofindex”
NF C 20-455	“Gloeidraadtest”
DIN 53438	“Vlamvoortplanting”

Bestand tegen hoge temperaturen
BS 476 Onderdeelnr. 7	“Oppervlakkige verspreiding van vlammen – bouwmaterialen”
DIN4172	“Brandgedrag van bouwmaterialen”
ASTM E648	“Vloerbedekkingen – Stralingspaneel”

Toxiciteit
SMP 800C	“Toxiciteitstesten”
BS 6853	“Rookuitstoot”
NF X 70-100	“Toxiciteitstesten”
ATS 1000.01	“Rookdichtheid”

Rookgeneratie
BS 6401	“Specifieke optische rookdichtheid”
BS 6853	“Rookuitstoot”
NES 711	“Rookindex van verbrandingsproducten”
ASTM D2843	“Rookdichtheid door brandend plastic”
ISOCD5659	“Specifieke optische dichtheid – rookontwikkeling”
ATS 1000.01	“Rookdichtheid”
DIN 54837	“Rookgeneratie”

Weerstand tegen verbranding testen

Bij de meeste tests die de weerstand tegen branden meten, zijn geschikte lijmen lijmen die na het verwijderen van de ontstekingsbron geen noemenswaardige periode blijven branden.Bij deze tests kan het uitgeharde lijmmonster worden onderworpen aan ontbranding, onafhankelijk van enig hechtmiddel (de lijm wordt getest als een vrije film).

Hoewel deze aanpak de praktische werkelijkheid niet simuleert, levert deze wel bruikbare gegevens op over de relatieve weerstand van de lijm tegen verbranding.

Monsterstructuren met zowel lijm als hechtmiddel kunnen ook worden getest.Deze resultaten kunnen representatiever zijn voor de prestaties van de lijm bij een daadwerkelijke brand, aangezien de bijdrage van de lijm zowel positief als negatief kan zijn.

UL-94 verticale brandtest

Het biedt een voorlopige beoordeling van de relatieve ontvlambaarheid en druipen van polymeren die worden gebruikt in elektrische apparatuur, elektronische apparaten, apparaten en andere toepassingen.Het behandelt dergelijke eindgebruikskenmerken zoals ontsteking, brandsnelheid, vlamverspreiding, brandstofbijdrage, intensiteit van de verbranding en verbrandingsproducten.

Werken en opstellen - Bij deze test wordt een monster van een film of gecoat substraat verticaal in een tochtvrije behuizing gemonteerd.Er wordt gedurende 10 seconden een brander onder het monster geplaatst en de duur van het vlammen wordt getimed.Elk druppeltje dat chirurgisch katoen doet ontbranden dat 30 cm onder het monster is geplaatst, wordt genoteerd.

De test heeft verschillende classificaties:

94 V-0: Geen enkel exemplaar heeft een vlammende verbranding gedurende meer dan 10 seconden na ontsteking.De monsters verbranden niet tot aan de klem, druipen en ontbranden het katoen niet, en er blijft geen gloeiende verbranding bestaan ​​gedurende 30 seconden na verwijdering van de testvlam.

94 V-1: Geen enkel exemplaar mag na elke ontsteking langer dan 30 seconden een vlammende verbranding hebben.De preparaten branden niet op tot aan de klem, druipen en ontbranden het katoen niet, of hebben een nagloeien van meer dan 60 seconden.

94 V-2: Dit omvat dezelfde criteria als V-1, behalve dat de monsters mogen druipen en het katoen onder het monster ontsteken.

Andere strategieën voor het meten van de brandweerstand

Een andere methode om de brandweerstand van een materiaal te meten is het meten van de beperkende zuurstofindex (LOI).De LOI is de minimale zuurstofconcentratie, uitgedrukt als volumepercentage van het mengsel van zuurstof en stikstof, die aanvankelijk slechts een vlammende verbranding van een materiaal bij kamertemperatuur ondersteunt.

De weerstand van een lijm tegen hoge temperaturen in geval van brand verdient speciale aandacht, afgezien van de vlammen, rook en toxiciteitseffecten.Vaak beschermt de ondergrond de lijm tegen brand.Als de lijm echter losraakt of verslechtert als gevolg van de temperatuur van de brand, kan de verbinding bezwijken, waardoor scheiding van de ondergrond en de lijm ontstaat.Als dit gebeurt, komt de lijm zelf bloot te liggen, samen met het secundaire substraat.Deze verse oppervlakken kunnen dan verder bijdragen aan de brand.

De NIST-rookdichtheidskamer (ASTM D2843, BS 6401) wordt veel gebruikt in alle industriële sectoren voor de bepaling van rook gegenereerd door vaste materialen en assemblages die in verticale positie in een gesloten kamer zijn gemonteerd.De rookdichtheid wordt optisch gemeten.

Wanneer een lijm tussen twee substraten wordt ingeklemd, regelen de brandwerendheid en de thermische geleidbaarheid van de substraten de afbraak en rookemissie van de lijm

Bij rookdichtheidstesten kunnen lijmen alleen als vrije coating worden getest om een ​​worst case situatie vast te stellen.